Wie ik ben
Sinds 10 september 2007 werk ik onder de vlag van een stichting, “Stichting Patriciërshuis”. Samen met Gerda heb ik die Stichting toen opgericht. Omdat wij “Stichting Patriciërshuis” vanaf het begin als een ideële stichting zagen, werden en worden alle inkomsten, na aftrek van de onkosten, weer in het doel van de Stichting gestopt. Dat is in de statuten opgenomen. Wij hebben ons werk geheel vrijwillig verricht, zagen het als ons levenswerk. En dat is het voor mij nu nog steeds. Stichting Patriciërshuis gaat gewoon door, maar nu met mij alleen.
Oorspronkelijk kom ik uit het onderwijs, het speciaal onderwijs. Jaren heb ik kinderen die het moeilijk hadden op de gewone school of in de maatschappij mogen begeleiden. Dat heb ik altijd met veel liefde en vreugde gedaan. En later ging ik leerkrachten begeleiden die niet goed raad wisten met “moeilijke” kinderen. Kinderen die niet in de hokjes en de protocollen pasten. Zo mooi als je dan kunt bewerkstelligen dat een leerkracht meer en meer het kind begint te zien in plaats van het probleem. Meer en meer het systeem los kan laten en vanuit zijn hart naar zo’n kind kan kijken en daarnaar handelen. Eigenlijk is het zo eenvoudig. Maar onze maatschappij heeft het heel ingewikkeld gemaakt. Toetsen, papieren invullen, volgsystemen bijhouden en ga zo maar door. Hoe zou het zijn als we gewoon eens even de ruimte hadden om het kind echt te zien. In al zijn behoeftes en zijn talenten.
Wat dat betreft zijn er veel overeenkomsten met mijn werk hier in het Patriciërshuis. In 2007 begon ik daarmee parttime, naast mijn toen nog driedaagse baan in het onderwijs. In 2011 ging ik met vervroegd pensioen en kon ik er volledig voor gaan. Samen met Gerda gaf ik weekenden, cursussen, later opleidingen, weken en ook organiseerden we spirituele reizen. Die reizen waren geweldig, onze mensen keken er elk jaar weer naar uit. En wij ook!
Al onze trajecten, hadden en hebben hetzelfde doel: jou op jouw Zielepad brengen. De weg die je in het Patriciërshuis kunt gaan zou je kunnen zien als een inwijdingsweg op het Zielepad.
Ik werk heel bewust met kleine groepen. Met deze intense en persoonlijke manier van werken heb je een kleine groep nodig. Ik wil alle mensen kunnen “zien” in al hun behoeftes en talenten. Net zoals ik dat vroeger met de kinderen deed. Zodat iedereen meer en meer in contact komt met zichzelf. Meer en meer de Ziel in zichzelf gaat voelen. Meer en meer het eigen pad van de Ziel gaat volgen en op die manier op een eigen en unieke manier een bijdrage gaat leveren aan onze wereld. Daarmee onze toch steeds meer zielloze wereld weer bezielend.